آزادی در بی آرزوئی است.

زندگی انسان مانند شبنمی است که از برگ گلی می لغزد و فرو می چکد.

اشکهای دیگران را مبدل به نگاههای پر از شادی نمودن بهترین خوشبختی هاست .

کسی که از ابتدا نا بینا به دنیا آمده است معنی تاریکی را نمی فهمد زیرا هرگز روشنایی را تجربه نکرده است.

هستی ما به ناپایداری ابرهای پاییز تماشای تولد و مرگ موجودات همچون نظاره شعله‌‌های آتش یک عمر مانند جرقه رعدی در آسمان چون سیلابی پر شتاب و روان از سراشیبی کوهی .

اشکهای دیگران را مبدل به نگاههای پر از شادی نمودن بهترین خوشبختی هاست .